یکی از بزرگترین کشورهای تولیدکننده عسل در جهان، ایران است که به عنوان یکی از منابع مهم تولید عسل برای بازارهای بینالمللی محسوب میشود. طبق آمار سازمان خواربار و کشاورزی ملل متحد (FAOSTAT)، ایران از نظر میانگین تولید سالانه عسل در بین سالهای ۱۹۹۳ تا ۲۰۱۸ در رتبه نهم جهان قرار داشت. اما در سالهای آتی ایران سومین کشور تولیدکننده عسل در دنیا شده است.
این واقعیت حاکی از آن است که ایران میتواند عرضهکننده قابل توجهی عسل برای بازارهای بینالمللی باشد. این در حالی است که در میان ۱۰ کشور بزرگ تولیدکننده عسل در گزارش فاوستات، تنها کشوری است که امکان صادرات عسل به اروپا را ندارد، پس کیفیت عسل ایرانی برای تجار اروپایی ناشناخته باقی مانده است. دلیل آن فقدان برنامه نظارتی است که قوانین و اصول اعمال شده توسط نمایندگان صدور گواهینامه ایرانی را برای ارائه ضمانتهایی معادل ضمانتهای مندرج در دستورالعملهای ۹۶/۹۳/EC و ۲۰۰۱/۱۱۰/EC تضمین کند ( شورای اتحادیه اروپا، (۱۹۹۶ – ۲۰۰۱).
یکی از کارهایی که میتوان برای مطرح شدن عسل ایران در بازار اروپا انجام داد، برندسازی در این صنعت است. نام تجاری عسل باید در نظر گرفته شود. همچنین باید بدانیم چه نوع عسلی با چه کیفیتی در مغازهها به فروش میرسد. آیا این عسل طبیعی و ارگانیک است یا مصنوعی. متأسفانه کیفیت محصول را نمیتوان با قیمت آن درک کرد.
همچنین با ارائه برنامههای آموزشی و ترویجی به کشاورزان و باغداران میتوان ارزشهای زنبور عسل را به اطلاع آنان رساند و باعث تولید بیشتر این محصول شد.
از این رو، ایران در تولید عسل پیشرفت چشمگیری داشته است و از ۷۷۰۰۰ تن در سال ۲۰۱۶ به ۸۸۰۰۰ تن در سال ۲۰۱۷ رسیده است و این کشور را پس از چین و ترکیه به عنوان سومین تولیدکننده عسل در جهان تبدیل کرده است.