خربزه از جمله میوههای شیرین تابستانی است که مقادیر زیادی آب، فیبر، ویتامین C، ویتامین B، آنتی اکسیدانها و مقادیر کمی از سایر مواد مغذی کلیدی دارد. خوردن این میوه فواید متعددی برای سلامتی دارد. اما چیزی که شاید زیاد شنیده باشید این است که آیا خوردن خربزه با عسل منجر به مرگ میشود؟ در این مقاله قصد داریم با باورهای مختلفی که در مورد فعل و انفعالات مواد غذایی از جمله مصرف خربزه و عسل وجود دارد آشنا شویم.
آیا اثر متقابل برخی مواد غذایی مانند خربزه و عسل از نظر علمی ثابت شده است؟
اگر بخواهیم به بررسی این موضوع بپردازیم به این نکته میرسیم که احتمال تداخلات غذایی با مصرف همزمان برخی از مواد غذایی با هم وجود دارد که در قالب مقالات علمی نتایج آن به صورت مستند قابل استناد است. اما برخی دیگر از این موضوعات به صورت تجربی در بین مردم مطرح است. که برخی از این باورها درست و برخی دیگر نادرست است و نمیتوان آن را برای همه افراد با مزاجهای مختلف تعمیم داد.
هنگامی که خربزه و عسل با هم مخلوط میشوند، ترکیبات موجود در این دو ماده مغذی ممکن است با یکدیگر واکنش نشان دهند و در نتیجه یک ماده سخت به وجود آورند. به همین دلیل اگر عسل و خربزه با همدیگر مصرف شوند، در معده این دو ماده سفت خواهند شد در نتیجه هضم بسیار سختی برای دستگاه گوارش ایجاد می کنند که در یک کلام میتوان گفت خربزه و عسل ترکیبی دیر هضم و غیر قابل هضم هستند. در بیشتر موارد افرادی که خربزه و عسل را با هم خوردهاند درد شدیدی را در ناحیه شکم تجربه کردهاند. البته این دردها در حدی نیست که منجر به مرگ و مرگ فوری در افراد سالم شود.
پس، زمانی که تعادل بدن از حالت عادی خارج شود دچار مشکل میشود. به همین دلیل مصرف غذاهای سرد و گرم در طول روز به میزان متعادل توصیه میشود.
این میوه فواید زیادی برای بدن دارد که در ادامه با برخی از آنها آشنا شوید.
یک فنجان خربزه خرد شده بیش از ۱۵۰ گرم آب دارد که خوردن آن به بدن شما کمک میکند تا هیدراته بماند و از کم آبی بدن جلوگیری میکند. وقتی بدن دچار کم آبی میشود، بیماریهایی مانند یبوست و سنگ کلیه در بدن ظاهر میشوند.
یک مطالعه نشان داد که بزرگسالانی که بدن هیدراته دارند، سالمتر هستند، به بیماریهای مزمن کمتری مانند بیماریهای قلبی و ریوی مبتلا میشوند و در مقایسه با افرادی که ممکن است به اندازه کافی مایعات مصرف نمیکنند، عمر طولانیتری داشته باشند.
جدا از آب، ماده مغذی برجسته در خربزه ویتأمین C است. یک فنجان خربزه خرد شده حدود یک سوم نیاز روزانه به این ماده مغذی تقویتکننده سیستم ایمنی را تأمین میکند. سیستم ایمنی بدن برای پاسخ به عوامل بیماریزا مانند باکتریها، ویروسها، قارچها و انگلها به ویتأمین C نیاز دارد. تواناییهای آنتی اکسیدانی ویتأمین C همچنین از سلولها در برابر آسیبهای شناخته شده برای افزایش خطر بیماری مزمن محافظت میکند. بدن نمیتواند ویتأمینهای محلول در آب را برای مدت طولانی ذخیره کند، بنابراین مصرف منظم و کافی ویتأمین C برای حمایت از عملکرد سالم ایمنی مورد نیاز است.
خربزه سدیم بسیار کم و پتاسیم بالایی دارد که هر دو برای کنترل فشار خون مفید هستند. پتاسیم به کنترل فشار خون کمک میکند و باعث میشود کلیهها سدیم اضافی را دفع کنند، مادهی مغذی که میتواند باعث افزایش بیش از حد فشار خون شود. پتاسیم همچنین تنش در دیواره رگهای خونی را کاهش میدهد که باعث کاهش بیشتر فشار خون میشود.
یک مطالعه نشان داد که خربزه، تولید مادهای به نام اکسید نیتریک (NO) را فعال میکند. این ماده به عضلات صاف بدن، از جمله رگهای خونی، کمک میکند و منجر به کاهش فشار خون میشود. تحقیقات دیگر نشان میدهد خوردن میوهها و سبزیجات بیشتر که اکسید نیتریک تولید میکنند بخشی از رژیم غذایی است که میتواند به پیشگیری و درمان بیماریهای مرتبط با سبک زندگی از جمله فشار خون بالا کمک کند.
تحقیقات نشان میدهد خوردن میوههایی مانند خربزه ممکن است برای افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ یا در معرض خطر ابتلا به دیابت مفید باشد. یک بررسی تحقیقاتی نشان داد مصرف ۲۰۰ گرم از این میوه در روز با پیشگیری از دیابت مرتبط است. علاوه بر این، مصرف ۱۳۳ گرم از خربزه در روز باعث کاهش عوارض و مرگ در افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ شده است. دادهها همچنین نشان میدهند که در حالی که میوههایی با بار گلیسمی پایینتر (مقدار کربوهیدرات در یک بخش معین) ممکن است برای کنترل قند خون در افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ مفید باشد، اما شاخص گلیسمی یا بار گلیسمی هر میوه بر خطر دیابت تأثیری ندارد.
مایع و فیبر موجود در خربزه ترکیبی مهم برای منظم بودن روده و جلوگیری از یبوست است. درمانهای رایج برای یبوست شامل خوردن فیبر بیشتر و مصرف آب فراوان است و خربزه برخی از هر دو را فراهم میکند.
خربزه حاوی چندین ماده مغذی است که در تشکیل و نگهداری استخوان نقش دارند، از جمله ویتأمین C و مقادیر کمتری ویتأمین K، منیزیم، پتاسیم و آنتی اکسیدانها. ویتأمین C به تنهایی، ماده مغذی اصلی خربزه است که، با کاهش خطر شکستگی لگن و پوکی استخوان (بیماری استخوان)، و همچنین تراکم استخوان بالاتر گردن و ستون فقرات مرتبط است.
خربزه منبع خوبی از آب و ویتأمین C است و دارای اثرات ضد التهابی است که همگی به سلامت پوست کمک میکنند. سلولهای پوست برای ساخت کلاژن و تنظیم تعادل کلاژن و الاستین به ویتأمین C وابسته هستند که به پوست حجم و شکل میدهد. ویتأمین C بسیار کم میتواند منجر به بهبود التهاب پوست شود.
عسل هم که دارای فواید سلامتی زیادی برای بدن است.
منبع: www.health.com