اگرچه ما زنبور‌ها را به عنوان حشرات اجتماعی در نظر می‌گیریم، بیشتر گونه‌های زنبور عسل منفرد هستند و هر ماده برای محافظت از فرزندان در حال رشد خود لانه‌ای می‌سازد. نوزدان در فصل بهار بالغ می‌شوند و گرده و شهد گیاهان را جمع‌آوری می‌کنند. گل‌های خوشبو و رنگارنگ در این فصل زنبور‌ها را به سمت خود می‌کشانند. زنبور‌هایی که توسط انسان‌ها در کندو نگهداری می‌شوند در فصل زمستان نگرانی بابت تأمین شهد و غذا ندارند. اما اینکه زنبور‌های وحشی در فصول سرد چگونه زنده می‌مانند تا چند دهه قبل یکی از اسرار طبیعت بود.

تا اینکه به جواب این سؤال رسیده شد.

وقتی شهد برای زنبور‌ها کمیاب می‌شود، آن‌ها می‌توانند از منبع دیگری از مواد شیرین استفاده کنند، این منبع از فضولات باقی مانده از حشرات دیگر است. این ماده، ماده غنی از قند است و توسط حشرات فلس دار ترشح می‌شود. تا زمانیکه فصل بهار برسد زنبور‌ها از این مایع با نام عسلک به جای شهد استفاده می‌کنند تا زنده بمانند.

عسلک نسبت به عسل رنگ تیره‌تری و طعم تندتر و شیرین‌تری دارد و از لحاظ ترکیب با عسل متفاوت است. این نوع از عسل به دلیل وجود زنبور‌های وحشی و تولید آن در جنگل به عسل جنگلی نیز شناخته می‌شود که از نظر ارزش دارویی و کیفیت نسبت به عسل شکوفه با ارزش‌تر است. عسلک برای سیستم گوارش انسان یک ماده ارزشمند است و در کشور‌های اروپایی طرفداران زیادی دارد که در این بین در کشور‌هایی مانند ترکیه و یونان به وفور پیدا می‌شود.