اگر برای شما هم این سؤال پیش آمده که چرا گیاهخواران عسل نمی‌خورند با ما در این مقاله از وبلاگ عسل رایحه همراه شوید تا به پاسخ روشنی از آن برسیم.

همانطور که می‌دانید گیاهخواران یا وگان‌ها افرادی هستند که فقط غذا‌های گیاهی می‌خورند و از تمام مواد غذایی از منابع حیوانی (گوشت، غذا‌های دریایی، لبنیات، تخم مرغ و عسل) اجتناب می‌کنند. گیاهخواران برای این سؤال شما معمولاً ۸ دلیل گردآوری کرده‌اند که در ادامه همراهی ما آن‌ها را مطالعه نمایید.

۸ دلیل برای اینکه گیاهخواران عسل نمی‌خورند

۱. چون زنبور‌ها برای خود عسل درست می‌کنند.

عسل غذای زنبورهاست. غذای جایگزینی که از زنبورداران دریافت می‌کنند معمولاً شربت قند است که متأسفانه آن‌ها را مستعد ابتلا به بیماری می‌کند، زیرا حشرات فاقد مواد مغذی مهم هستند. البته، زنبوردارانی نیز وجود دارند که بخش زیادی از عسلی را که خودشان تولید می‌کنند به زنبور‌هایشان می‌دهند. اما از آنجایی که هیچ قطعیتی برای این موضوع وجود ندارد پس به زنبور‌ها ظلم بزرگی می‌شود.

۲. زیرا تولید عسل برای زنبور کار سختی است.

فرآیند استخراج عسل از کندو برای زنبور‌ها بسیار استرس‌زا است. ۱۲ زنبور کارگر برای تولید یک قاشق چای خوری عسل که ما در یک ثانیه آن را می‌خوریم، به تمام عمر خود نیاز دارند. همانطور که ثابت شده است زنبور‌ها موجودات و باهوشی هستند که می‌توانند احساساتی مانند ترس یا شادی را احساس کنند. بنابراین، گیاهخواران عمدتاً به دلایل اخلاقی از خوردن عسل پرهیز می‌کنند.

۳. زیرا زنبور‌های عسل در پرورش انبوه عسل مورد بهره‌برداری قرار می‌گیرند.

وگانیسم قبل از هر چیز پایبند به ارزش‌های اخلاقی خود هستند و از آنجایی که تولید عسل استثمار حیوانات است، گیاهخواران عسل نمی‌خورند. زنبور‌های عسل در جامعه ما به طور عمده به عنوان حیوانات مزرعه در نظر گرفته می‌شوند، مانند با گاو، گوسفند، مرغ و خروس.

پس این موجودات به طور مصنوعی تلقیح می‌شوند و به طور انتخابی به نفع ما پرورش داده می‌شوند. در نتیجه مخزن ژنی آن‌ها کاهش می‌یابد و خطر ابتلا به بیماری در آن‌ها افزایش می‌یابد. بیماری‌هایی که می‌توانند به زنبور‌های بامبل یا زنبور‌های وحشی نیز منتقل شوند.

۴. چون زنبور‌ها مجروح می‌شوند و می‌میرند.

در زنبورداری مدرن، حیوانات به طور مداوم زخمی یا کشته می‌شوند. دلایل آن از عایق‌بندی ضعیف کندو، کمبود غذا تا انگل‌ها متغیر است. قبل از فصل زمستان، در بیشتر کندو‌ها کل کلنی زنبور عسل کشته می‌شود، زیرا تغذیه حیوانات در فصل سرد غیر اقتصادی است. یکی از روش‌های انجام این کار، پاشیدن کندو با بنزین و آتش زدن آن است. بنابراین ظلم به حیوانات نیز عامل مهمی برای این واقعیت است که گیاهخواران عسل نمی‌خورند.

۵. چون عسل چندان سالم نیست.

عسل گیاهی نیست، پس از نظر آن‌ها سالم نیست. عمدتاً از گلوکز و فروکتوز تشکیل شده است. علاوه بر افزایش وزن، مشکلات دندانی و افزایش سطح گلوکز خون نیز می‌تواند نتیجه مصرف زیاد عسل باشد. عسل به غیر از محتوای منیزیم، کلسیم و برخی مواد مغذی دیگر، تفاوت قابل توجهی با قند معمولی که ما انسان‌ها مصرف می‌کنیم، ندارد. بنابراین از نظر گیاهخواران عسل یک محصول لذت است تا سلامتی.

۶. زیرا جایگزین‌های گیاهی دارد.

عسل را می‌توان برای اکثر مصارف به روشی نسبتاً ساده جایگزین کرد تا با وگانیسم مطابقت داشته باشد. مانند

شربت افرا، شربت چغندرقند، شربت خرما، شربت آگاو و…

۷. زیرا زنبور‌های وحشی برای تنوع زیستی مهم هستند.

بسیاری از ما می‌دانیم که جمعیت زنبور‌ها در سراسر جهان در حال کاهش است و این عامل اصلی انقراض گونه‌ها است. با این حال، این در مورد زنبور عسل پرورش یافته صدق نمی‌کند. جمعیت آن‌ها همچنان در حال افزایش است و این در مورد زنبور‌های وحشی صدق می‌کند. افزایش جمعیت زنبور عسل پرورش یافته از طریق انتقال بیماری‌ها و مبارزه با شهد و گرده زندگی زنبور‌های وحشی را به خطر میاندازد. با توجه به کاهش عملکرد گرده افشانی بسیاری از گونه‌های جانوری و گیاهی دیگر و حتی کل اکوسیستم‌ها نیز در معرض تهدید هستند. بنابراین “نجات زنبورها” به معنای “نجات اکوسیستم” نیز می‌باشد!

۸. زیرا زنبور‌های وحشی برای بقای انسان ضروری هستند.

با افزایش تعداد زنبور‌های عسل، تعداد زنبور‌های وحشی که بر خلاف زنبور‌های عسل اساساً وظیفه گرده افشانی و در نتیجه رشد گیاهان را بر عهده دارند، در حال کاهش است. گیاهانی که برای زنده ماندن به آن‌ها نیاز داریم.

بنابراین کاهش زنبور‌های وحشی در نهایت امنیت غذایی و در نتیجه بقای ما را به خطر میاندازد.