تقریباً 90 درصد گیاهان وحشی و 75 درصد از محصولات پیشرو جهانی به گرده افشانی حیوانات وابسته هستند. از هر سه لقمه غذای ما یک لقمه به گرده افشانی زنبور عسل بستگی دارد. محصولاتی که به گرده افشانی وابسته هستند پنج برابر ارزشمندتر از محصولاتی هستند که به گرده افشانی وابسته نیستند.
زنبورهای اجتماعی، مانند زنبورهای عسل و بامبل، اغلب در کندوها یا لانهها، بالا یا زیر زمین زندگی میکنند، در حالی که بیشتر زنبورهای منفرد در زمین لانه میسازند. زنبورها را میتوان در مکانهای بسیار زیادی پیدا کرد که برخی شگفتانگیز است. اینها شامل باتلاق ها، تپه های شنی، صخره های نرم، گرمابه ها، تالاب ها، علفزارهای گچ، معادن، چاله های شن، دیواره های دریایی و حتی زمین های پسا صنعتی می شود.
اگر زنبور عسلی را در حال مرگ دیدید، بهترین کار این است که به آرامی زنبور را روی یک گل زنبور دوست قرار دهید. اگر گلهای دوستدار زنبور عسل در اطراف وجود ندارد، 50/50 شکر سفید و آب را مخلوط کنید و جلوی زنبور قرار دهید. زنبور با نوشیدن آن یکباره انرژی خود را افزایش می دهد و کربوهیدراتهایی را که برای پرواز نیاز دارد، فراهم می شود.
زنبورها 4 بال برای پرواز دارند. دو بال هر طرف به هم قلاب می شوند تا هنگام پرواز یک جفت بزرگتر را تشکیل دهند و وقتی پرواز نمی کنند باز می شوند.
زنبورهای عسل حرکت رقصی دارند که به آن «رقص واگل» میگویند. در واقع این حرکت به هیچ وجه یک حرکت رقص نیست، بلکه یک راه هوشمندانه برای برقراری ارتباط بین خود است تا به هم آشیانه خود بگویند برای یافتن بهترین منبع غذا کجا بروند. دو سال طول کشید تا محققان دانشگاه ساسکس رمزگشایی از رقص وگل را کشف کنند.
اندازه زنبورها متفاوت است. زنبور دم گاومیش مغزی به اندازه یک دانه خشخاش است.
دانشمندان دانشگاه بریستول کشف کردهاند که زنبورهای عسل این توانایی را دارند که از «رد پای بدبو» خود برای تشخیص بوی خود، بوی یکی از نزدیکان و بوی غریبهها استفاده کنند. این بدان معنی است که آنها می توانند موفقیت خود را در یافتن غذا بهبود بخشند و از گل هایی که قبلاً استفاده شده اجتناب کنند.
اگر ملکه زنبور عسل در کندو بمیرد، کارگران می توانند یک ملکه زنبور جدید ایجاد کنند. آنها این کار را با انتخاب یک لارو جوان انجام می دهند و با تغذیه آن با غذای مخصوص به نام ژل رویال، لارو به یک ملکه بارور تبدیل می شود.