ما می دانیم که زنبورها بسیار سخت کوش هستند، اما آن این ساعتهای طولانی کار سخت را به کمک برخی اصول علمی می گذرانند. علاوه بر عنوان های “متخصص محیط زیست” و “دوستدار گل”، “شیمیدان” عنوان مناسب دیگری برای این موجودات سختکوش و هنرمند است.
در حالی که کندوی زنبور عسل ممکن است شبیه یک آزمایشگاه علمی نباشد، ولی زنبور عسل در هر مرحله از تولید عسل از گل تا سلول های کندو از اصول علمی پیروی میکند.
این فرآیند پیچیده شیمیایی با شهد آغاز می شود. زنبورهای کارگر جذاب ترین و شیرین ترین گل ها را انتخاب می کنند و شهد را با زبان خود استخراج می کنند.
شهد یک محلول بسیار رقیق و آبکی است که از 80٪ آب و کمی ساکارز تشکیل شده است، همان شکر پیچیده ای که می توانید در آشپزخانه خود نیز پیدا کنید.
سپس محلول قندی به معده دوم زنبور عسل وارد می شود، جایی که شیمی شروع به کار جادوی خود می کند.
برخی از قندها پیچیده و برخی ساده هستند. ساکروز یک مولکول قند پیچیده است که از دو قند ساده فروکتوز و گلوکز تشکیل شده است که به هم می پیوندند.
قندهای پیچیده را می توان به قندهای ساده شکست یا تقسیم کرد، اما فقط با کمک گرما، اسیدها و یا آنزیم ها می توان آنها را تجزیه کرد. خوشبختانه، اصول شیمی به طور طبیعی در ذات زنبورها وجود دارد. در معده دوم آنها، آنزیم ویژه ای به نام اینورتاز، شهد اشباع شده ساکارز را به فروکتوز و گلوکز، یعنی بلوک های سازنده عسل می شکند.
هنگامی که معده زنبورهای عسل پر از شهد است، زنبورهای کارگر مجددا به داخل کندو باز می گردند اما در طول مسیر، آنزیم اینورتاز همچنان به تقسیم ساکارز به فروکتوز و گلوکز ساده تر ادامه می دهد.
پس از رسیدن به کندو ، شهد را به زنبورهای کندو واگذار می کنند تا این فرآیند شیمیایی را ادامه دهند. در واقع این معده زنبورهاست که فرآیندهای شیمیایی را انجام می دهد.
زنبورهای کندو نیز شهد را دوباره می نوشند و به آن آنزیم بیشتری می دهند تا قندها را بیشتر و بیشتر تجزیه کنند. این کار حدود 20 دقیقه ادامه دارد تا این که شهد فقط 20٪ آب داشته باشد.
برای کاهش بیشتر میزان آب، زنبورهای کندو شروع به بال زدن می کنند و از این روش برای تبخیر آب موجود در شهد استفاده میکنند. این روش تبخیر هنگامی متوقف می شود که غلظت آب به حدود 17٪ کاهش یابد.
هم اکنون، عسل خام تولید شده است و زنبورهای کندو این محصول خالص ساخت خود را به یک سلول تخصصی در داخل کندو منتقل می کنند.
کاهش آب، همراه با اسیدیته طبیعی عسل و محتوای پراکسید هیدروژن، باکتری ها را در معرض خطر قرار داده و باعث می شود تا این ماده شیرین یک عمر دوام بیاورد و بعضی اوقات حتی طولانی تر.
علاوه بر این خاصیت ضد باکتریایی، عسل خالص حاوی آنزیم های مفید دیگر مانند اسیدهای آمینه، ویتامین ها، مواد معدنی و آنتی اکسیدان ها می باشد که در هنگام پردازش یا در اثر گرمای بیش از حد، ممکن است از بین بروند.
به همین دلیل است که مجموعه تولیدی عسل رایحه خوانسار، عسل خام را به صورت طبیعی و ارگانیک و بدون هیچ گونه فرآیند خاصی در اختیار مصرف کنندگان عزیز قرار می دهد.
منبع: localhivehoney
