گون : ( Astragalus) نام یک سرده از تیره باقلاییان است. گون‌ها گیاهانی یک‌ساله یا دائمی هستند. در ایران بیش از ۸۰۰ گونه گون می‌روید.
گون گیاهی است چندساله که ارتفاع آن تا ۷۵ سانتیمتر می‌رسد. از خانواده باقلاییان که تولید مثل آن از طریق بذر صورت می‌گیرد. ساقه‌های رشد یافته آن به رنگ بنفش تیره‌است. برگ‌های آن مرکب از برگچه‌هایی است که به صورت متقابل به تعداد ۱۱ تا ۳۰ جفت در محور هر برگ قرار گرفته‌اند. گل‌های آن معمولاً به رنگ ارغوانی، گاهی آبی یا سفید بوده، نزدیک به انتهای شاخه‌های گل دهنده قرار دارند.

گزانگبین یا انگبین گون یا من نوعی ماده خوراکی سفید رنگ و عسل‌ مانند است که مستقیماً به وسیله حشره‌ای به نام پسیل‌گز با نام علمی (Cyamophila astragalicola) یا Cyamophila dicora Loginova یا به کمک حشره بر روی گیاه گون یا خار انگبین تولید می‌شود. گزانگنبین در ادیان ابراهیمی غذایی است که خداوند در زمانی که قوم اسراییل در بیابان بودند بر آنها فرستاد.

عسل گون انگبین

عسل گون انگبین توسط زنبور عسل از گل بوته ای به نام گون گز انگبین جمع آوری می شود این نوع عسل طبیعی دارای خواص زیادی از جمله آنتی بیوتیک ضدعفونی کننده و ضد صفرا می باشد.

شهد جمع آوری شده گل های این گیاه توسط زنبوران عسل علاوه بر خواص عمومی عسل دارای ویژگی های منحصر بفرد زیر می باشد:
■ درمان پوکی استخوان
■ پادرد، کمردرد و دردهای مفاصلی
■ تقویت اعصاب
و همچنین پیشگیری از نرمی استخوان ،سرماخوردگی و درمان آن بسیار مفید است.

بهترین طریقه مصرف
مخلوط کردن دو تا سه قاشق عسل گون با آب ولرم و سپس اضافه کردن آب یک لیموی ترش تازه به آن. این شربت از بهترین نوشیدنی های طبیعی بوده و علاوه بر ضد سرطان بودن خاصیت ضد عفونی کننده نیز دارد و از تمام خواص عسل مصرف شده به علاوه میزان بالای ویتامین C موجود در آب لیموی طبیعی برخوردار است.

میزان مصرف
بزرگسالان : روزانه 50-70 گرم
کودکان بالای یکسال :روزانه 20-30 گرم
افراد دیابتی : 30-50 گرم
در زمان خواب شبانه یا قبل از صبحانه افراد دیابتی بدون مشورت با پزشک خود مجاز به مصرف عسل نیستند و با توجه به درجه و نوع دیابت خود به مقدار محدود از عسل استفاده کنند.